De golvende heuvels van het Kirirom National Park zijn bezaaid met goede wandelpaden, watervallen, meren en een overvloed aan wilde planten.
Ondanks illegale houtkap groeit de Pinus mercusii, een pijnboom die elders in Cambodja niet voorkomt, op de hellingen van dit wildreservaat. En hoewel stroperij zijn tol heeft geëist, leven er nog steeds verscheidene soorten herten, wilde ossen (gaur en bentang), olifanten en luipaarden. Tijdens een inspectie in 1995 werden tijgersporen gevonden, maar omdat ze daarna nooit zijn gezien, is de hoop dat ze nog leven opgegeven.
Berg van het Geluk
In de jaren veertig van de vorige eeuw is er een weg door het bos aangelegd, en in 1944 bezocht koning Norodom Sihanouk het gebied voor het eerst en doopte het Kirirom, 'Berg van het Geluk'. Er werd een regeringspost ingericht, die moest worden verlaten toen de guerrillagroepering Khmer Issarak het gebied in 1947 innam. Daarna duurde het nog tot 1962 voor de bergen weer konden worden bezocht.
Vanwege het koele klimaat en de nabijheid van Phnom Penh werd er een vakantieoord gebouwd, met naast de zomer- en weekendvilla's ook een eigen pagode en twee koninklijke verblijven. De heuvels werden echter verlaten toen de burgeroorlog het land in de jaren zeventig verdeelde en de Rode Khmer aan de macht kwam.
Nationaal park
Hoewel het 350 vierkante kilometer grote gebied in 1993 tot nationaal park werd verklaard, was het pas in 1996, toen de Rode Khmer in de regering opging, toegankelijk.
Vanaf de ingang gaat de weg zestien kilometer lang omhoog, naar een golvende, beboste hoogvlakte, waar de meeste bezienswaardigheden en de weinige voorzieningen te vinden zijn. Ongeveer halverwege de heuvel vind je een wegwijzer naar een smal weggetje dat naar de Outasek-waterval leidt, een aantal kleine watervallen op korte afstand van de hoofdweg. Met uitzondering van het droge seizoen is hier altijd water voor een frisse duik.
Koninklijke residenties
Een van de eerste dingen die je ziet als je op de hoogvlakte aankomt, is het Kirirom Guesthouse. Een zijweggetje langs het gebouw leidt naar een groep vervallen huizen, waaronder de nieuwste van de twee koninklijke residenties, een redelijk goed bewaard gebleven witachtig gebouw met een rood dak.
De tweede, iets verderop, is ook in verval geraakt. Je kunt door de overwoekerde tuin dwalen, waar je uitzicht hebt over het bos naar een magisch meer, Sras Srorng, dat je vanaf het paleis over een ruw pad naar beneden kunt bereiken.
Ongeveer een kilometer van het gastenhuis ligt het parkkantoor. Je kunt er natuurlijk geen informatie krijgen, maar even verderop staat wel een bord met een nuttige kaart en foto's van verschillende locaties in het park en van dode dieren die hier illegaal zijn gevangen.
Watervallen
Ongeveer 500 meter verder kom je op de enige grote vertakking van wegen van het park, waar wegwijzers staan naar de verschillende bezienswaardigheden. De aantrekkelijkste optie is het pad dat in noordelijke richting naar drie watervallen leidt, die in volgorde van grootte I, II en III zijn genoemd en ongeveer twee kilometer uit elkaar liggen.
In het droge seizoen sijpelt er alleen wat water naar beneden, maar in het regenseizoen zijn ze indrukwekkend - al zijn de paden dan natuurlijk moeilijk begaanbaar.
