Is het je wel eens opgevallen dat jonge kinderen (nog) op hun hurken kunnen zitten met hun voeten plat op de grond? En dat volwassenen dat negen van de tien keer slechts nog op hun tenen kunnen? Misschien twijfel je nu aan mijn verhaal, maar ik daag je uit: probeer nu maar eens op je hurken te gaan zitten, met je hielen op de grond zonder achterover op je kont te vallen. Niet gelukt?
In China viel het me op dat ze dat dus wél kunnen, én dat ze dat ook vaak doen. Daar is naar mijn idee een logische verklaring voor. Chinezen hebben over het algemeen geen wc’s waar je op kunt zitten, maar hurken vaak boven een gat, sloot of toiletpot in de grond. Daarnaast zag ik ook regelmatig Chinezen tijdens het wachten de hurkhouding aannemen. Zelf moet ik er niet aan denken om 35 minuten op mijn hurken op de bus te gaan zitten wachten. Ik denk dat ik dan de bus niet meer in kom als hij eenmaal arriveert.
Maar even terug naar de toiletten. Ik heb in China werkelijk alle varianten voorbij zien komen. Ze hebben erg veel openbare toiletten waar je gratis gebruik van kunt maken. Soms gaat het om een vierkant gat in de grond en andere varianten kennen een grote sloot, die wordt gescheiden door halfhoge muurtjes, al dan niet zonder deur. Als je slim bent kies je dus het buitenste hokje aan de hoge kant van de sloot waar de stortbak begint, want anders heb je het genoegen om te kunnen genieten van wat je medetoiletgebruikers aan het doen zijn. Je bent gewaarschuwd.
Op sommige toeristische plekken heb je wel een paar zittoiletten, maar als je pech hebt zie je de voetstappen op de wc-bril staan. Een ander uiterste kwam ik tegen in het Panda Rescue Center in Chengdu. Een wc die een verwarmde toiletbril heeft en waar je je front en je back kunt laten sproeien en vervolgens droog kunt laten blazen. De temperatuur en de snelheid/hardheid kun je aanpassen! Is dat niet geweldig? Maar dit was écht de uitzondering op de regel hoor.
Naar het toilet gaan is echter niet de enige manier om je beenspieren te trainen. Een super leuke manier om je beenspieren te trainen is het maken van mooie (berg)wandelingen. Zo heb je verschillende leuke excursies naar de Chinese Muur en kun je er dan voor kiezen om gedeeltelijk met een lift de muur op te komen of om de muur op en af te hiken. Als je eenmaal op de muur bent is het ook de moeite waard om over de muur een flink stuk te wandelen. Deze wandeling heeft wel een aantal stenen trappen, dus draag goede schoenen en neem een flesje water mee.
Wat ik ook echt een aanrader vond was een wandeling naar één van de vele ‘shan’s’. Shan is het Chinese woord voor berg. Ik dacht dat ik al een redelijk geoefende hiker was en als je de plaatjes ziet van de wandeling naar de top van de Huashan in Xian, dan lijkt het misschien niet zo pittig. Maar in plaats van de kabelbaan naar boven met massa’s toeristen, besloot ik samen met mijn reisgenootje naar boven te wandelen.
Tijdens deze wandeling van een uur of drie à vier zijn wij in totaal ongeveer twintig andere mensen tegengekomen, dus je hebt rust en ruimte om je heen (iets wat in een land als China toch redelijk uniek is). Gelukkig kom je onderweg naar boven wel stalletjes tegen met wat eten en flesjes water. Het is best een steile klim over goede stenen paden met regelmatig steile trappen. Die trappen, die waren pittig! En nu moet ik je heel eerlijk bekennen dat toen we eenmaal boven waren, we de kabelbaan naar beneden hebben gepakt, met die massa’s toeristen. Een beetje valsspelen mag wel.
Over valsspelen gesproken: tijdens een andere wandeling omhoog naar de top van een heilige berg (Qishenshan in Chengdu) keek ik mijn ogen uit. Er liepen mannen met een soort stretcher en als je die dan betaalde, dan brachten ze je op die stretcher (een deel) omhoog. Je werd dan op handen gedragen door vier mannen die voor jou en met jou de trap op zwoegden. Zelf heb ik dat niet gedaan. Ik vind het ook wel wat hebben om boven aan te komen met brandende benen en een trots gevoel!
