Makan makan? De twee belangrijkste woorden in Maleisië
Vuilnisbak, veelvraat, lekkerbek, smulpaap. Zo maar een aantal woorden hoe ik mezelf zou omschrijven. Eten kan ik de hele dag of het nu hartig is of zoet, ik lust het allemaal.
Ik zag het dan ook als een probleem om naar Maleisië te verhuizen. De hele dag door rijst eten hoe ging ik dat overleven? Begrijp me niet verkeerd, rijst lust ik ook hoor maar drie keer per dag
is wel een beetje te veel van het goede. Na een week in Kuala Lumpur bleek mijn beeld een illusie. ‘Makan makan’ twee woorden die je het meest zult horen hier in Maleisië.
En ook een van de eerste woorden die we hier in Kuala Lumpur leerden. Makan betekent eten en de zin ‘Makan makan?’ betekent ‘zullen we gaan eten?’
Deze veelvraat kan haar geluk niet op en nu we eindelijk uit lockdown zijn heb ik m’n favoriete hobby weer opgepakt. We lopen nog steeds met beste vriend mondkap en vriendin handgel over straat, maar dat is prima
want we mogen weer uiteten!
Maleisië wordt gezien als het foodwalhalla van Azië. Een paradijs voor liefhebbers van de Aziatische keuken, want hier in Kuala Lumpur is voor elke vuilnisbak wat lekkers te vinden.
Thais, Indiaas, Indisch, Chinees, Japans en natuurlijk Maleisisch. De geuren van vlees, groenten en vooral veel, heel veel kruiden vliegen je om de oren en daar moest ik in het
begin wel even aan wennen. En nu vind ik het heerlijk, op durian na dan. Dit zogenaamde ‘koningsfruit’ brengt me een lucht met zich mee.
Je bent spontaan genezen van de trek. Geen durian dus voor mij (dat nota bene afhankelijk van de kwaliteit tussen de 16 en 50 dollar per kilo kost), maar wel alle kleuren curry’s, dim sum, maki rolls en m’n favoriet char
kway teow.
We zijn net terug van onze staycation op het eiland Penang. We combineerden dit met een public holiday zodat Jeroen een dag minder vrij van z’n werk hoefde te nemen.
Dit betekent dat half Kuala Lumpur leegloopt en teruggaat naar hun Kampung (dorp). Als je denkt dat dit alleen maar is om familie te bezoeken, dan zit je er behoorlijk naast. Mensen zitten uren in
de auto naar Penang om vervolgens op een plastic stoeltje aan de straat aan te schuiven voor een bordje rijst. Niet zomaar een bordje rijst, maar mét kip! Wat een onzin denken wij
nuchtere Nederlanders, zelfs ik dacht dit als ‘fijnproever’ van de wereldkeuken (fijnproever klinkt toch iets professioneler dan vuilnisbak). Ik ben hierop teruggekomen, met liefde zit ik
vier uur in de auto om ’s avonds aan de meest smerige straat aan te schuiven voor m’n welverdiende bordje Maleisische noedels. Het liefst bereid aan zo’n gore straat waar de geur van uitlaatgassen overheersen.
Want die gore straten vind je hier overal. Natuurlijk zijn er in Kuala Lumpur genoeg gezellige restaurants mét aircondition waar je lekker kunt eten.
Vooral ik wilde liever in deze tentjes eten, omdat ik dan niet het idee had dat de ratten en kakkerlakken over m’n bord hadden
gelopen. Onzin natuurlijk, dat gebeurt ook gewoon in deze mooie restaurants! Qua prijs scheelt het behoorlijk. Eerst betaalden we voor een bord char kway teow €5.
Maar als je hetzelfde gerecht laat maken door een oud mannetje van tenminste 100 jaar die zich elke avond nog in het zweet werkt om heel Maleisië te voorzien van het beste eten, betaal je
€1,20(!) Oké, je zit dan misschien wel bezweet van de hitte op een plastic stoeltje aan een tafeltje waar de vierde poot van ontbreekt en waar de scooters en auto’s je voorbij
scheuren, maar wel met het meest verse gerecht wat je voorgeschoteld kunt krijgen. En is dat niet waar het om gaat, als gastronoom van de Aziatische keuken?
Over Lisa
Hoi! Ik ben lisa en Ik ben 25 jaar. In maart 2019 ben ik samen met mijn vriend Jeroen verhuisd naar Maleisië. Kuala Lumpur moesten we nog wel eerst even opzoeken in Google Maps, want waar lag dat ook alweer? Jeroen kreeg de kans om zijn baan voort te zetten in Azië en die kans hebben we met beide handen aangegrepen. Wij waren klaar voor een avontuur en zaten te springen om onze lang gespaarde uitzet mee te nemen naar de andere kant van de wereld. Mijn hobby’s zijn tennissen, boksen, bloggen én eten. Vooral met dat laatste ben ik druk bezig en ik probeer zo veel mogelijk tentjes in Kuala Lumpur en omstreken uit. Graag deel ik mijn verhalen en avonturen met jullie, omdat Jeroen er zo af en toe gek van wordt. We zijn natuurlijk maar met z’n tweetjes en hier in Azië maak je een hoop mee. Hij vindt dat ik soms wat kan overdrijven, maar ik noem het liever creatief.