Niet ver van Ulaanbaatar ligt het Gorkhi-Terelj National Park. Met 1.600 meter ligt het gebied iets hoger dan de Mongoolse hoofdstad. En met een afstand van nog geen honderd kilometer is het ook voor de reizigers van de Trans-Siberië Express een aanlokkelijke bestemming om de trein even te verlaten. Hierd rijd je te paard van ger naar ger. De nomaden zorgen goed voor je en laten je kennis maken met het echte Mongoolse leven.
Nomadenbestaan
Wilde paarden galopperen over de eindeloze vlaktes, yaks grazen in groene Alpenachtige weiden en tussen de rotsachtige bergen doemen de beroemde gertenten op. De oorspronkelijke bewoners van Mongolië leiden een nomadenbestaan. En dat is meer dan de helft van de drie miljoen inwoners van het hele land.
Deze nomaden wonen in een ger, een soort ronde circustent om te zien. De gers stammen nog uit de tijd van de Mongoolse heersers, ofwel khans. De gertent is min of meer uitgegroeid tot het nationale symbool van Mongolië.
Slapen in een ger
Voor een paar dagen kun je in Gorkhi-Terelj National Park ook als nomaad leven. Een bontgeschilderde deur verschaft je toegang tot de warme ger. In het midden brandt een houtkachel, de rook gaat via een soort schoorsteen via het dak naar buiten. Een gertent kan in een paar uur worden op- of afgebouwd. Al het materiaal kan samen tot wel 250 kilo wegen.
De ger bestaat uit één ruimte en kent eigenlijk altijd dezelfde inrichting. De deur is op het zuiden gericht. Bij binnenkomst valt meteen de scheiding tussen mannen en vrouwen op. Mannen zitten links, daar liggen ook de zadels van de paarden en de alcoholische dranken. Vrouwen zitten rechts, vergezeld van hun kookgerei en emmers water.
Veestapels worden gedeeld
De lucht in de ger is intens. De geur van mensenzweet, gedroogde dierenhuiden en warme paardenmelk vermengen zich met elkaar. De nomaden wonen niet alleen op die eindeloze vlaktes, zij worden vergezeld door enorme veestapels.
De kasjmir geiten en schapen geven niet alleen heel veel warme wol, maar zorgen ook voor melk, boter, kaas en uiteindelijk vlees. Het vee graast los over de groene vlaktes van Gorkhi-Terelj. De omheiningen ontbreken. Mongolen vertrouwen erop dat niemand elkaars eigendom afpakt.
Te paard door Terelj
Deze paarden zijn meteen het vervoersmiddel voor de komende paar dagen. Na een twijfelachtig ontbijt van warme yak- of paardenmelk, dat blijft vaak onduidelijk, worden de paarden gezadeld. De kleine maar sterke dieren stammen af van de Przewalski, het laatste nog in het wild levende paard.
De dieren zijn gewend met elkaar op te gaan en vormen een natuurlijke kudde. Angstaanjagend grote adelaars vliegen laag over, op zoek naar een prooi. Naast dit gigantische roofdier leven er bijna driehonderd vogelsoorten in Gorkhi-Terelj National Park. Ook is Gorkhi-Terelj het thuis van de bruine beer. De kans dat je op je tocht treft is echter niet heel groot.
Ovoo om wens te doen
Op de top van een heuvel stopt de gids bij een stapel van stenen, hout en blauw gekleurde linten. Met handen en voeten legt hij uit dat deze piramidevormige collectie een oovo heet. Het zijn offergiften om de goden goed te stemmen, een oude shamanistische traditie.
De Mongolen lopen driemaal met de klok mee om de ovoo heen en brengen een klein offer, in dit geval een steen. Daarna doen ze een wens. Het is een heilige plaats, graven en jagen is in de buurt is verboden.
Wat is er te doen in Gorkhi-Terelj National Park?
- Doe een wens bij een ovoo, een shamanistische offerplek. Loop net als de Mongolen drie keer met de klok mee en leg een steen op de stapel.
- Vanaf je paard zie je goed wat de jagerstechnieken van de adelaars zijn.
- Let goed op de gewoonten en gebruiken van de nomaden. Ga als man aan de mannenkant en als vrouw aan de vrouwenkant.
- De variatie aan dieren is enorm in Gorkhi-Terelj National Park, er vliegen meer dan 250 soorten vogels in het gebied.
- Gorkhi-Terelj National Park is de perfecte plek om te hiken. De routes variëren van simpel tot gevorderd. De heetwaterbronnen bij Yestii zijn de perfecte plek om je zere voeten te ontspannen.
