Annapurna Trail Trek

Het is een prachtige ervaring. Zwaar zal het zeker worden, elke dag 6 uur hike en geen warm water, back to basic zorgt voor een voldaan gevoel. Geniet van de afwisselende natuur, eerst door de groene dalen tot de blue sheeps in de sneeuwgrens. Kom nader tot elkaar rond het vuur in de hostels en dan vroeg naar bed met een boekje. Ga tot het uiterste en ontdek dat je meer kan dan je voor mogelijk hield. Hard werken wordt beloond, en als je op 5436 meter staat zal je tranen van geluk voelen. Jij hebt dit gedaan en de persoonlijke groei pakt niemand je meer af. Nepal is prachtig en de mensen zijn dankbaar voor het leven en zullen je gastvrij ontvangen. Een hike door dit prachtige land kan ik iedereen aanraden. Groetjes Sharon

Ik ben met een locale gids vanuit Kathmandu vertrokken naar de start gedeelte van de Annapurna. We liepen ongeveer 6 à 7 uur per dag met altijd een pauze in de middag waar we de bekende "dal bhat" aten. We liepen in het regenseizoen terwijl dit sterk werd afgeraden, ik zou je aanraden JUIST dan te gaan, weinig mensen en super mooi weer. Het contrast van de blauwe lucht met de wolken maakt het juist gaaf.

1

foto's en video's

Dit was mijn eerste verre reis alleen met reisorganisatie Sawadee (singelreis). Ik was toen net 18 jaar. We begonnen in Kathmandu, via Pokhara naar Annapurna Base Camp (4180 meter hoog), waar we een geweldig uitzicht hadden over de sneeuwtoppen en gletsjers. Dit was een trekking van 11 dagen met gemiddeld 9 uur wandelen/klimmen, erg intensief dus maar zeker haalbaar. Na Annapurna gingen we naar Chitwan National Park. Een prachtig safaripark met o.a. olifanten, tijgers en neushoorns. Na Chitwan weer terug naar Kathmandu waar onze reis helaas alweer eindigden. Nepal is een divers land met prachtige natuur: een echte aanrader!

Afgelopen kerst een mooie wandeltocht gemaakt naar het basiskamp van Annapurna I, met haar 8091 meter op plek 10 van hoogste bergen ter wereld. Tijdens deze tocht loop je vanaf Naya pool (1½ uur van Pokhara) in 4 dagen naar het basiskamp van deze berg op 4100 meter. De terugweg is grotendeel het zelfde maar je kunt aan het eind via Jhinu terug lopen en bij komen in de lokale warmwaterbron. Mocht je meerdere dagen de tijd hebben kun je het uitzichtpunt Poon Hill aan de wandeling toevoegen waardoor je totaal 10 dagen onderweg bent en kunt genieten van nog meer schitterende uitzichten. Vooral eind december/ begin januari is het op deze trektocht erg rustig( in verhouding tot oktober) en loop je grote gedeeltes alleen, overdag is het nog steeds 10 tot 20 graden en heb je grotendeels kristal helder weer.

Het meest populaire trekking gebied in Nepal en niet voor niets, het is makkelijk bereikbaar met bus en vliegtuig. Zelfs op een korte trektocht heb je al schitterend uitzicht op de Annapurna's, vooral het noordelijke gedeelte is nog zeer authentiek( de eerste 10 dagen van het circuit). Er zijn drie basis tochten, de kortste is naar het uitzichtpunt Poonhill op 3500m. Deze tocht duurt 5 dagen en geeft je mooie uitzichten op de Annapurna I/II en de Machhapuchhare, het pad is makkelijk met veel traptreden(zo'n 3000). Hierna komt de tocht naar het Basiskamp van Annapurna I op 4100m, deze neemt ongeveer 11 dagen in beslag en brengt je in het hart van deze bergketen. Heb deze tocht zelf in December 2016 gedaan en de uitzichten zijn spectaculair, het pad is ook iets zwaarder(minder treden) maar nog steeds goed te doen. De tocht der tochten in dit gebied is natuurlijk het Annapurna circuit, hierbij loop je in 3 weken rondom het hele bergmassief. Vooral het eerste gedeelte van Besi Sahar tot Muktinath is schitterend met authentieke dorpjes en een pas van 5400 meter. Helaas is er van Muktinath tot helemaal naar Pokhara een weg aangelegd waardoor het tweede gedeelte minder rustig is(in 2006 was deze er nog niet). Alle tochten beginnen en eindigen in Pokhara wat een mooi toeristisch dorp is aan een meer, Prima plek om een paar dagen bij te komen!!

Het meest populaire trekking gebied in Nepal en niet voor niets, het is makkelijk bereikbaar met bus en vliegtuig. Zelfs op een korte trektocht heb je al schitterend uitzicht op de Annapurna's, vooral het noordelijke gedeelte is nog zeer authentiek( de eerste 10 dagen van het circuit). Er zijn drie basis tochten, de kortste is naar het uitzichtpunt Poonhill op 3500m. Deze tocht duurt 5 dagen en geeft je mooie uitzichten op de Annapurna I/II en de Machhapuchhare, het pad is makkelijk met veel traptreden(zo'n 3000). Hierna komt de tocht naar het Basiskamp van Annapurna I op 4100m, deze neemt ongeveer 10 dagen in beslag en brengt je in het hart van deze bergketen. Heb deze tocht in December 2016 gedaan en de uitzichten zijn spectaculair, het pad is ook iets zwaarder(minder treden) maar nog steeds goed te doen. De tocht der tochten in dit gebied is natuurlijk het Annapurna circuit, hierbij loop je in 3 weken rondom het hele bergmassief. Vooral het eerste gedeelte van Besi Sahar tot Muktinath is schitterend met authentieke dorpjes en een pas van 5400 meter. Helaas is er van Muktinath tot helemaal naar Pokhara een weg aangelegd waardoor het tweede gedeelte minder rustig is(in 2006 was deze er nog niet). Alle tochten beginnen en eindigen in Pokhara wat een mooi toeristisch dorp is aan een meer, Prima plek om een paar dagen bij te komen!!

Daar stond ik dan, tussen de legendarische Himalaya bergtoppen. Het voelt heel surrealistich aan om terug te kijken naar mijn foto's. Een deel van mijn voorouders komt uit Nepal. Ze werden de Pahari's genoemd, ofwel mensen van de bergen. Het geeft mij een goed gevoel dat ik daar heb gestaan, wetende dat mijn voorouders uit deze streken kwamen.

Bewust en zelfverzekerd van mijn fysieke en mentale kracht ben ik deze uitdaging aangegaan. Een aantal maanden voor mijn vertrek begon ik met het voorbereiden van mijn reis. Ik droeg dagelijks gewichten, tot 7 kilogram, in mijn rugtas om mijn lichaam te laten wennen aan het gewicht. Wekelijks rende ik tussen de 10 en 15 kilometer. Op het internet en in boeken zocht ik naar een logische dagplanning, aangezien het mijn doel was om dit in mijn eentje te doen, kortom zonder gids of drager.

Met mijn 13 kilogram wegende backpack wist ik op mijn vierde dag de Annapurna Basecamp te halen. Deze bevindt zich op 4130 meter hoogte. In mijn backpack had ik mijn camera uitrusting, mijn tussendoortjes en een mix van warme ski kleding tot aan shirts en kortebroeken. Des te belangijker waren de comfortabele wandelschoenen van Quechua.

Vanuit Pokhara vertrok ik via Phedi naar Tolka op mijn eerste dag. Op mijn tweede dag bereikte ik Chomrong na een wandeling van 6 uur met pieken en dallen. Na Chomrong ging het naar mijn gevoel heel hard. Al op mijn derde dag wist ik de Himalayan Hotel te bereiken. Gemiddeld wandelde ik 6 tot 8 uur op een dag. Het was niet eenvoudig om in mijn eentje deze trek te bewandelen. Deze trek staat bekend om de sterke variaties in hoogte. Het ene moment ben je aan het klimmen en op het ander moment daal je weer een kilometer.

Los van de fysieke aspecten, was het vooral een mentale strijd om door te blijven gaan, maar gelukkig kwam ik regelmatig mensen tegen en kreeg ik motiverende berichten vanuit mijn thuisfront. Uiteindelijk, nu terugkijkend op mijn avontuur, was het al de moeite waard.

Tegen alle adviezen in was ik samen met mijn beste vriendin begonnen aan de trek naar het Annapurna Base Camp. Volgens verschillende toeristenbureaus in Pokhara was het niet de juiste tijd van het jaar hiervoor: in juni zou het regenseizoen zorgen voor lawines, mist en bloedzuigers. Maar wij móesten en zóuden die trek doen.

De eerste dag was magisch. We wandelden in het zonnetje door de bergen, samen met een zwerfhond met wie we bevriend raakten. Rijstterrassen, watervallen, jungle en authentieke bergdorpjes kwamen voorbij. We waren zo blij met onze keuze om te gaan!

Maar op de tweede dag begon de hel. Wolken sloten ons volledig in. De regen hield geen moment op. Bloedzuigers kropen gretig onze schoenen in. Onze luchtwegen raakten geïrriteerd. Het was koud, de douches waren meestal koud (al adverteren veel hotelletjes met 'hot showers') en al onze kleding en beddengoed was vochtig. Het ergste: we hadden door de mist nog geen Himalaya gezien.

We hielden de moed erin! De wandelingen door de jungle waren immers prachtig. Sprookjesachtig! Maar na vijf dagen in een wolk te hebben gezeten, besloten we toch een snellere route naar huis te nemen. En dus zetten we het de laatste dag op een rennen: we wilden zo snel mogelijk naar de bus richting Pokhara.

Doelgericht vlogen we door de mistige bergen, totdat we aankwamen in schattig Ghandrung en er een wonder gebeurde. Er verscheen een blauwe vlek aan de hemel. Koud, vermoeid en doorweekt keken we een tijd vol bewondering naar het blauwe vlekje dat zich uitbreidde en uitbreidde tot we langzamerhand een schim van een witgetopte berg zagen. We hadden het niet meer!! Na alle hoop te hebben opgegeven, werden we plotseling verpletterd door vier enorme besneeuwde pieken. Zó groot, waanzinnig. En dus zijn we vrijwillig een stuk terug naar boven gerend, waar we de rest van de avond en nacht met een Nepalese hoteleigenaar hebben gepraat over de mystieke bergen.

Het was heftig, maar het was het allemaal waard.