Meestal werken de redacteurs van Getaway Travel, de organisatie achter Azie.nl, keurig achter hun bureaus in Amsterdam. Af en toe luidt het gezellige gepruttel van het koffiezetapparaat of, in het slechtste geval, galmt het gelal van een dronken toerist door het kantoor. Maar vandaag ontplofte er een bom van gesprekken en was het plotseling gedaan met de rust.
We stuitten namelijk op de vraag: wat is de allerleukste plek in Sri Lanka? Bestaat die? Alle leden van onze redactie hebben een favoriete plek opgedaan tijdens hun rondreis door Sri Lanka, maar welke daarvan nou écht de leukste is... we kwamen er niet uit. Daarom laten we de drie winnaars aan het woord!
Saskia Bergmeijer: ‘Of je in een god gelooft of niet, Sri Pada is de hemel!’
Saskia werkt als stagiaire op de redactie van Getaway Travel. Met haar creatieve pen schrijft ze over haar grootste passie: reizen. Een van haar reizen ging naar Sri Lanka, waar ze betoverd werd door de cultuur en natuur. Volgens Saskia beschikt Sri Lanka over alle ingrediënten voor een onvergetelijke reis.
Ik kijk bij de start van de klim in de duisternis omhoog. Lichtjes leiden de weg van de magische pelgrimsroute naar Sri Pada, of Adam’s Peak. Even vraag ik mij af of ik het aankan om midden in de nacht 5.500 treden te beklimmen. Snel zet ik deze vraag uit mijn hoofd, doe mijn hoofdzaklamp aan, strik nog één keer mijn flinke stappers en begin te lopen.
En te lopen, en te lopen, en te lopen. De ‘normale’ trappen veranderen in grote rotsblokken die het échte klimmen laten beginnen. Ik voel mijn benen na twee uur aardig trillen dus besluit ik een kopje thee te drinken bij een van de vele kraampjes die naast het pad staan. Even pauze. Even beseffen wat voor iets gaafs ik aan het doen ben.
Terwijl ik de thee drink zie ik hoe een vrouw van ongeveer zeventig jaar flink doorstapt. Op blote voeten en in haar mooiste sari. Vastberaden de top te halen en de voetafdruk van Boeddha te zien. Ik bedank de man van het eetkraampje en loop de vrouw achterna. Al snel verlies ik haar uit het oog, zo snel is ze.
Het geklauter op de rotsblokken is voorbij, maar of ik daar heel blij van word? Er staat een lange, smalle maar vooral héél steile trap te wachten die mij met één uur klimmen naar de top brengt. Met trillende benen loop ik het laatste deel op karakter, want mijn conditie is in geen velden of wegen te bekennen. Maar de moeheid verdwijnt direct als ik boven kom.
Een krioelende massa van biddende mensen loopt rond de voetafdruk van Boeddha. Het ritueel houdt op door het gedreun van trommels: het teken dat de zon opkomt. Ik kijk naar het wolkendek tussen de toppen van de heuvels beneden mij. Langzaam kleuren ze oranje, roze en rood waarna de zon opkomt. Honderden ogen staren naar het adembenemende uitzicht. Ik raak er zó door betoverd, dat ik compleet mijn verzuurde benen vergeet. Deze berg heeft inderdaad een magische werking op iedereen, gelovig of niet.
Koen: ‘Pidurangala is nog leuker dan het bekende Sigiriya!’
Koen werkt als online marketeer bij Getaway Travel. Een paar maanden geleden is hij begonnen met sporten zodat hij zijn bourgondische levensstijl door kan blijven zetten. Tijdens de lunch praat hij dan ook vooral over de verschillende gerechten die hij tijdens zijn reizen heeft geproefd. Dat zijn favoriete plek in Sri Lanka niet een restaurant bleek te zijn, verbaasde ons allemaal.
Mensen die op vakantie naar Sri Lanka gaan bezichtigen gegarandeerd Sigiriya, of ‘Lion’s Rock’, een enorme rots midden in een vallei. Mijn gouden tip: geef een bezoek aan haar zusje Pidurangala. Terwijl je voor Sigiriya ongeveer dertig euro entree betaalt, ligt het tarief voor Pidurangala rond de drie euro en de klim is minstens zo mooi.
Alleen al de route naar Pidurangala is erg bijzonder. Ik rijd samen met mijn vrienden voorbij een vijver vol krokodillen en bomen waar hele families langoeren in wonen. Langs de weg staan Sri Lankanen ons vrolijk te begroeten. Eenmaal aangekomen beginnen we aan de klim. Dit zou ongeveer een uurtje duren wanneer je (zoals een luie ik) wat vaker stopt.
Er zijn verschillende paden die we kunnen pakken, waarvan verschillende later op hetzelfde pad uitkomen. Voor het juiste pad volgen we rode pijlen op de grond. We lopen langs oude muurschilderingen en op een gegeven moment stuiten we op een ‘killer’ bijennest dat aan de zijkant van een klif hangt. De bijen houden niet van lawaai, dus we zetten onze klim stilletjes door.
We komen aan bij het laatste stuk. Er is geen pad of trap meer te bekennen: we moeten over rotsen heen klauteren. Adrenaline suist door m’n lichaam, maar zodra ik de top bereik word ik helemaal zen. Ik ga zitten op de rand van de steen en verbaas me over het weidse groene bladerdak van de jungle om me heen. Terwijl er vogels over de jungle zweven overvalt me een zeldzame rust.
Suzanne: ‘Je moet naar het einde van de wereld!’
Suzanne werkt als redactiestagiaire bij Getaway Travel. Tijdens haar werk droomt ze weg naar de bestemmingen waar ze over schrijft. Afgelopen zomer beleefde ze haar Azië-ontgroening in Sri Lanka. En dit vraagt zeker om meer! Ze neemt je mee naar haar letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van haar rondreis door Sri Lanka.
‘Wake up call!’ Een Sri Lankaan haalt me uit m’n slaap. Ik kan nog net een zachte ‘thanks’ uitbrengen. Het is vijf uur ’s ochtends. Waarom wilde ik dit ook al weer? Met moeite krijg ik mezelf uit bed, trek ik m’n kleren aan en stap de ik de terreinwagen in. Ik kijk naar m’n ontbijtpakketje en stop deze maar in mijn tas.
Wanneer we beginnen te rijden schud ik goed wakker. Een hobbel… Een kuil… Nog een hobbel... AUW. Ik knal met m’n hoofd tegen het dak van de auto. Na een hele lange klim stap ik uit. Brr. Dit klimaat was niet helemaal wat ik in gedachten had bij Sri Lanka. Ik kijk om me heen en dan schrik ik…
Achter een busje naast ons zie ik ineens een groot gewei tevoorschijn komen. Maar zodra ik het lieve koppie eronder zie, is de schrik gelijk weg. Het is een wollig sambarhert dat even een kijkje komt nemen. Een goede start van mijn tijd in het Horton Plains National Park!
Ik besluit het hert met rust te laten en begin aan mijn wandeling. Het natte gras plakt tegen mijn enkels en de harde wind waait door mijn haren terwijl ik over de vlaktes loop. Zodra we het bos in lopen begin ik toch een beetje zenuwachtig te worden. Wat als er ineens een luipaard tevoorschijn komt?
Gelukkig komt er iets anders op mijn pad. Ik hoor het gekletter van een waterval en loop ernaartoe. Een sluier van water stroomt over de ronde rotsen: Baker’s Falls. Wauw. Tevreden over mijn hike wandel ik verder, niet wetende dat het allermooiste nog moet komen.
Ik klim over de droge rivierbedding, over de rotsen omhoog. ‘Nog een klein stukje’, denk ik telkens. En dan, wanneer ik ein-de-lijk boven ben, beleef ik mijn mooiste moment in Sri Lanka. Vanaf het rotsplateau bij World’s End durf ik net over het randje de diepe kloof in te kijken. Ik kom bij van mijn klim met een uitzicht op de knalgroene vallei en de helderblauwe rivier in het dal. Dit is écht het hoogtepunt van Sri Lanka!
Hebben we jou klaargestoomd voor een reis naar Sri Lanka? Bekijk hier het aanbod van de beste reisorganisaties! Of deel je graag zelf je kennis over Sri Lanka? Schrijf dan hier een review!
Fotocredit: yeowatzup
