Mae Sot ligt honderd kilometer ten westen van Tak, op slechts zes kilometer van Myanmar. Het is een echte grensplaats, en er wonen Myanmarezen, Karen, Hmong en Thai (plus een groep toegewijde ontwikkelingswerkers). De bewoners verdienen de kost met de bloeiende handel in Myanmarese edelstenen en teak, en, volgens geruchten, ook met een nog lucratievere zwarte handel in drugs, arbeiders en prostituees.
Voor toeristen is Mae Sot echter een fijne plek om te ontspannen, met een ruim aanbod aan goede restaurants, maar vrij weinig bezienswaardigheden. Een korte rit brengt je bij de markt aan de grens en je kunt een dagtocht maken naar een aantal grotten en watervallen.
Dorpje Umphang
Mae Sot is echter vooral interessant als tussenstop op een reis naar Umphang, een afgelegen dorp dat 164 kilometer verder naar het zuiden ligt, en waar steeds meer toeristen komen om trektochten en riviertochten te maken.
Vanuit Mae Sot is het nog vier uur rijden over een hobbelige weg naar Umphang, dus loont het de moeite om er te overnachten. Bovendien kun je bij de reisbureaus in Mae Sot trektochten naar Umphang boeken. Als je voor de tocht nog geld moet wisselen, moet je dat in Mae Sot doen, want in Umphang zijn geen wisselkantoren.
Myanmarese vluchtelingen
De laatste twintig jaar is de Myanmarese populatie van Mae Sot en omgeving enorm gegroeid. Je vindt de Myanmarese invloed overal in Mae Sot terug, van het eten tot de mode. Veel van de pensions worden gerund door Myanmarees personeel, dat vaak goed Engels spreekt, en de enige echte bezienswaardigheden in de stad zijn een handvol Myanmarese tempels.
Er zijn op dit moment vijf kampen voor Myanmarese vluchtelingen aan de grens bij Mae Sot, en Mae Sot zelf vormt het hoofdkwartier voor veel internationale hulpprojecten. De meeste organisaties zijn blij met donaties en sommige laten bezoekers of zelfs vrijwilligers toe. Je kunt hierover navraag doen bij pension Ban Thai, de Borderlinewinkel en bij de restaurants Krua Canadian en Bai Fern.
Hulpprojecten
Een van de beroemdste organisaties in Mae Sot is de Mae Tao-kliniek. Deze verleent gratis medische zorg aan circa 150.000 Myanmarese migranten en vluchtelingen per jaar. De kliniek richt zich op mensen buiten de kampen die geen gebruik kunnen maken van de Thaise gezondheidszorg en is in 1989 opgericht door de Karenvluchteling dr Cynthia, die meerdere internationale prijzen heeft ontvangen voor haar werk. In haar kliniek worden ook 'rugzakteams' opgeleid die maandenlang door de Myanmarese jungle trekken om zorg te verlenen aan ontheemden.
Als je bloed of geld wilt doneren aan de kliniek, kun je terecht bij het kantoor aan Thanon Indharakiri, circa één kilometer ten westen van Ban Thai en 350 meter ten oosten van het busstation. De kliniek runt ook een basisschool en een middelbare school. Ze zijn altijd op zoek naar verplegers en docenten die een paar maanden op vrijwillige basis willen werken.
Ambachtswerk en markten
Op een aantal plaatsen in de stad wordt ambachtswerk van de Karen verkocht, zoals in de Borderlinewinkel naast de Wat Arunyaket aan Thanon Indharakiri. Hier kun je sarongs en tassen - ook voor laptops en yogamatten - en andere voorwerpen kopen die zijn gemaakt door Karenvrouwen in de vluchtelingenkampen aan de grens. Je kunt hiervoor ook naar Weave.
Voor mode, Myanmarese sarongs en dagelijkse benodigdheden kun je goed terecht op de dagmarkt aan de zuidkant van Thanon Ruamchit. Mae Sot is echter vooral beroemd om zijn sieraden: de winkels met edelstenen en jade aan Thanon Prasat Vithi zijn goedkoper en beter gesorteerd dan de kramen op de grensmarkt van Rim Moei, en zelfs als je niets wilt kopen, is het leuk om te kijken hoe er wordt afgedongen.
